Verhaaltje 3
Blijf op de hoogte en volg Susan
02 Februari 2014 | Hong Kong, Tai Po
Gegroet, dit verhaaltje heb ik vorige week geschreven maar is op de een of andere manier niet online gegaan. Bij deze verhaaltje 3.
Terwijl de sneeuwvlokjes bij jullie maar blijven komen, hebben wij hier net de koudste dag gehad. 17 graden was dan ook echt bikkelen dus ben ik blij dat ik nu eindelijk een beetje kan bijkleuren. Momenteel zit ik dus lekker in het zonnetje op een bank omgedoopt tot de 'international bench', omdat hier altijd wel een exchange student te vinden is. Inmiddels zijn de laatste vier aangekomen in Hong Kong dus is de familie compleet.
Iedereen vormt een beetje groepjes dus zie ik het een beetje als gezinnetjes. Mijn routine gaat als volgt: 'S ochtends opstaan om met papa mijn dagelijkse workout te doen, vervolgens naar college om daarna met mijn broertjes en zusjes een beetje in het zonnetje te niksen. Daarna boodschappen doen met de ganze familie zodat moeder kan koken. Dan gezellig samen aan het diner om de dag te bespreken en vervolgens koffie en of bier om met onze vrienden, de andere gezinnetjes, de avond door te brengen. Als ze dit lezen, vertaalt in google translate, wordt ik vast verstoten want wat klinkt het ontzettend debiel als ik het terug lees haha.
Bijkleuren is overigens niet normaal hier. Al die rare buitenlanders die altijd maar de zon opzoeken. De Chinezen willen er niks van weten want een gekleurde huid is not done. Ik krijg ook geregeld de vraag waarom ik zo rood ben en of ik dronken ben. "Ja tuurlijk, ik heb net bij mijn ontbijt een paar biertjes gedronken. Dat is heel normaal in Europa" zeg ik dan. Je moet de gezichten eens zien. Sarcasme bestaat hier namelijk niet want dat past niet in het 'systeem'. Alles wat buiten het systeem gaat, veroorzaakt veel verwarring. De vraag 'waarom?' wordt hier dan ook zelden gesteld. Tijdens college kan een docent gerust vertellen dat blanke baby's, aliens zijn, dat veel Chinezen een bril dragen omdat het hier zo groen is, en dat er iets mis is met de ouders als het kind homoseksueel is. Ja, want er zijn hier serieus mensen die dat denken. Niks wordt hier in twijfel getrokken omdat het 'systeem' zorgt dat alles goed gaat. Met het systeem bedoel ik dat alles tot in de puntjes geregeld is en dat iedereen de gemiddelde Chinees wil zijn. Terwijl wij Europeanen zo ons best doen om 'anders' te zijn, willen de Chinezen zo min mogelijk opvallen. Daarnaast zijn veel studenten hier super naief, hebben ze geen idee wat er in de wereld speelt en zijn het net kleine kinderen. Het past wel bij de Hello Kitty lakens, de knuffelbeer-tassen en het gegiechel als je met iemand van het andere geslacht praat. Gelukkig leren ze zo ontzettend veel van ons exchange studenten. Vandaag heb ik iemand horen zeggen dat ze voor het eerst van haar leven op de rand van de stoep zat (omdat ik met haar wachtte op de bus) en iemand anders een ui leren snijden omdat zijn moeder dat normaal doet. Beide vonden ze het echt een 'experience', dus ik kan met een trots gevoel gaan slapen vanavond.
Ciao,
So San
Terwijl de sneeuwvlokjes bij jullie maar blijven komen, hebben wij hier net de koudste dag gehad. 17 graden was dan ook echt bikkelen dus ben ik blij dat ik nu eindelijk een beetje kan bijkleuren. Momenteel zit ik dus lekker in het zonnetje op een bank omgedoopt tot de 'international bench', omdat hier altijd wel een exchange student te vinden is. Inmiddels zijn de laatste vier aangekomen in Hong Kong dus is de familie compleet.
Iedereen vormt een beetje groepjes dus zie ik het een beetje als gezinnetjes. Mijn routine gaat als volgt: 'S ochtends opstaan om met papa mijn dagelijkse workout te doen, vervolgens naar college om daarna met mijn broertjes en zusjes een beetje in het zonnetje te niksen. Daarna boodschappen doen met de ganze familie zodat moeder kan koken. Dan gezellig samen aan het diner om de dag te bespreken en vervolgens koffie en of bier om met onze vrienden, de andere gezinnetjes, de avond door te brengen. Als ze dit lezen, vertaalt in google translate, wordt ik vast verstoten want wat klinkt het ontzettend debiel als ik het terug lees haha.
Bijkleuren is overigens niet normaal hier. Al die rare buitenlanders die altijd maar de zon opzoeken. De Chinezen willen er niks van weten want een gekleurde huid is not done. Ik krijg ook geregeld de vraag waarom ik zo rood ben en of ik dronken ben. "Ja tuurlijk, ik heb net bij mijn ontbijt een paar biertjes gedronken. Dat is heel normaal in Europa" zeg ik dan. Je moet de gezichten eens zien. Sarcasme bestaat hier namelijk niet want dat past niet in het 'systeem'. Alles wat buiten het systeem gaat, veroorzaakt veel verwarring. De vraag 'waarom?' wordt hier dan ook zelden gesteld. Tijdens college kan een docent gerust vertellen dat blanke baby's, aliens zijn, dat veel Chinezen een bril dragen omdat het hier zo groen is, en dat er iets mis is met de ouders als het kind homoseksueel is. Ja, want er zijn hier serieus mensen die dat denken. Niks wordt hier in twijfel getrokken omdat het 'systeem' zorgt dat alles goed gaat. Met het systeem bedoel ik dat alles tot in de puntjes geregeld is en dat iedereen de gemiddelde Chinees wil zijn. Terwijl wij Europeanen zo ons best doen om 'anders' te zijn, willen de Chinezen zo min mogelijk opvallen. Daarnaast zijn veel studenten hier super naief, hebben ze geen idee wat er in de wereld speelt en zijn het net kleine kinderen. Het past wel bij de Hello Kitty lakens, de knuffelbeer-tassen en het gegiechel als je met iemand van het andere geslacht praat. Gelukkig leren ze zo ontzettend veel van ons exchange studenten. Vandaag heb ik iemand horen zeggen dat ze voor het eerst van haar leven op de rand van de stoep zat (omdat ik met haar wachtte op de bus) en iemand anders een ui leren snijden omdat zijn moeder dat normaal doet. Beide vonden ze het echt een 'experience', dus ik kan met een trots gevoel gaan slapen vanavond.
Ciao,
So San
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
